Mech zamiast papieru toaletowego, czyli higiena osobista dawniej

            
Fakty na temat dawnej higieny osobistej mogą przyprawić o mdłości. Oto niektóre z nich.           

Rzadka kąpiel

            Uważano, że czyste ubranie jest znacznie ważniejsze niż czyste ciało, ponieważ to ubranie odzwierciedlało status społeczny danej osoby. Jedynie zamożniejsi, którzy mieli regularny dostęp do wody w domach, kąpali się (prawie) codziennie. Biedniejsi przemywali tylko te części ciała, których nie zakrywało ubranie – twarz, ręce i szyję; a całe ciało myli okazjonalnie.

Nocnik spod łóżka

            Nocników używano bardzo długo, niemal do czasów współczesnych. Te należące do biedniejszej części społeczeństwa były zwykle miedziane, bogatsi cieszyli się nocnikami srebrnymi. Najczęściej trzymano je pod łóżkiem. Leniwi, nie mający ochoty pokonywać drogi do kadzi lub dołu, w którym lądowała zawartość nocnika, opróżniali je przez okno. Wypadki, gdy spadający z wysoka nocnik uderzył przechodnia, nie należały do rzadkości.

Brak papieru toaletowego

            Pierwszy papier toaletowy sprzedano dopiero w 1857 roku. A jak radzono sobie wcześniej? Zamożniejsi mogli pozwolić sobie na używanie tkanin wełnianych i konopnych, natomiast ubodzy wykorzystywali szmaty z innych materiałów, jak również siano, liście, trawy, piasek, mech, wodę, kamyki, a nawet ręce (w zależności od kraju i warunków atmosferycznych tam panujących).

            Za to starożytni Rzymianie zamiast papieru toaletowego używali gąbki, do której przymocowany był kij. Po każdym użyciu gąbkę wkładano do naczynia z octem. Oczywiście wynalazek ten nie był przeznaczony do użytku tylko jednej osoby.

Wszy

            Biorąc pod uwagę zwyczaje higieniczne, nikogo chyba nie dziwi, że wszy były wszędzie. W miejscach takich, jak gospody, gdzie podróżni dzielili łóżka, zarówno wszy, jak i pluskwy, rozprzestrzeniały się bardzo szybko.

            W średniowieczu pojawił się zawód iskarki, czyli kobiety, która wybierała wszy z włosów.